Wat kan ik?
Ik kan best veel dingen – en vooral, ik doe ze op mijn eigen manier. Wat ik goed kan, is omgaan met mensen. Ik voel anderen snel aan en weet vaak precies hoe ik iets moet zeggen of aanpakken. Of het nou gaat om een serieus gesprek of gewoon even luchtig kletsen, ik kan me makkelijk aanpassen aan de situatie. Dat maakt me iemand die snel verbinding maakt en op wie mensen kunnen bouwen.
Daarnaast ben ik creatief. Ik zie vaak mogelijkheden waar anderen die misschien niet direct zien. Ik hou ervan om dingen vanuit een ander perspectief te bekijken en daar iets eigens van te maken. Dat zie je terug in de sport, waar ik observeer, leer en dan mijn eigen draai geef aan wat ik heb gezien. Maar ook bij projecten of opdrachten denk ik graag buiten de lijntjes.
Ik ben ook iemand die graag helpt. Niet om er iets voor terug te krijgen, maar gewoon omdat ik het fijn vind als ik iets kan bijdragen. Ik ben diegene die een ander net even die extra steun of tip geeft als dat nodig is.
Tegelijk ben ik ook echt een dromer. Ik geloof erin dat dromen je verder brengen. Zonder dromen, waar doe je het dan voor? Ik heb altijd wel iets groots of kleins in mijn hoofd om naartoe te werken. Maar dromen blijven bij mij niet in de lucht hangen – ik ben ook iemand die snel leert en zich makkelijk aanpast. Nieuwe situaties schrikken me niet af; ik vind het juist leuk om mezelf uit te dagen, ook al zorgt dit wel voor wat spanning.
Structuur helpt me daarbij. Ik hou van een duidelijke basis, maar wil wel de ruimte om daarbinnen mijn eigen keuzes te maken. Zet voor mij de lijnen uit, en ik kleur zelf wel in hoe ik het aanpak. Dat past bij mij: ik heb graag controle, maar niet te strak. Ik ben de persoon die Hello Fresh stap voor stap volgt, maar het stiekem ook grappig vindt als iemand er gewoon wat ‘op gevoel’ bijgooit – ook al frons ik dan eerst even mijn wenkbrauwen.
Kortom: ik ben sociaal, creatief, gevoelig voor wat er om me heen gebeurt, en ik combineer dat met een nuchtere aanpak. Ik leer snel, beweeg mee met nieuwe dingen, maar blijf ondertussen wel trouw aan mijn eigen manier van doen.
Mijn drijfveren
Wat mij drijft, is eigenlijk een mix van competitie, verbinding, groei, creativiteit en gezelligheid. Dat klinkt misschien als veel, maar dit ben ik gewoon.
Allereerst ben ik ontzettend competitief. Al vanaf jongs af aan wil ik winnen, of dat nu tijdens een potje hockey is of gewoon met een spelletje thuis. Mijn broer zegt zelfs dat we thuis geen spelletjes meer doen omdat ik er zó in opga – en eerlijk gezegd, daar zit wel een kern van waarheid in. Als ik ergens voor ga, dan wil ik het goed doen, en het liefst ook beter dan gisteren. Dat maakt dat ik altijd op zoek ben naar verbetering, zowel in sport als in mijn persoonlijke ontwikkeling.
Daarnaast ben ik echt een verbinder. Of het nou in mijn familie is of in een teamsetting: ik zie snel waar iemand steun nodig heeft en probeer ervoor te zorgen dat iedereen zich op zijn plek voelt. Dat komt ook omdat ik goed kan aanvoelen wat er speelt. Dit helpt me om groepen samen te brengen, sfeer te creëren en mensen echt te laten samenwerken.
Een ander belangrijk onderdeel van mij is mijn drang naar groei. Ik hou ervan om mezelf uit te dagen, ook al vind ik dat soms spannend. Toen ik jonger was, speelde ik vaak met oudere meiden in mijn sport – niet omdat ik de beste was, maar omdat ik wist dat ik er veel van kon leren. Ik observeer graag, neem alles in me op en vertaal het dan naar mijn eigen manier van doen. Dat is hoe ik mezelf blijf ontwikkelen.
Creativiteit is ook iets dat me drijft. Of het nou gaat om schrijven, fotograferen of gewoon het verzinnen van oplossingen – ik vind het leuk om dingen nét even anders te doen. Mijn moeder noemt dat ook: hoe ik verhalen vertel, hoe ik dingen begrijp en dan terugbreng naar mijn eigen logica. Zelfs tijdens mijn studie pas ik dat toe door theorieën te koppelen aan sport of herkenbare situaties. Dat maakt het voor mij (en vaak ook voor anderen) een stuk makkelijker en leuker.
En dan is er nog mijn behoefte aan vrijheid binnen kaders. Ik werk graag met duidelijke afspraken of doelen, maar wel op een manier waarop ik mijn eigen invulling kan geven. Ik zou niet gelukkig worden van een baan waarin alles vastligt van A tot Z. Maar geef mij een richting, en ik zorg ervoor dat ik mijn creativiteit en zelfstandigheid kwijt kan.
Tot slot haal ik heel veel energie uit sociale situaties. Een gezellige avond met familie of vrienden geeft me écht nieuwe energie. Humor en positiviteit zijn voor mij belangrijk. Ik geloof erin dat het leven leuker is als je het luchtig maakt, zonder de diepgang te verliezen. En ja, soms ben ik direct en zeg ik wat ik denk, maar altijd met een beetje humor en veel empathie.
Dus, wat drijft mij? De wil om te winnen, te verbinden, te groeien, creatief te zijn, vrijheid te hebben en vooral plezier te maken met de mensen om mij heen.
Reflectie test
"Mijn eigen route"
Wat drijft mij?
Soms lees je van die standaard uitslagen en denk je: ja leuk, maar dit zegt niks over mij. Maar toen ik mijn top 3 werkwaarden zag – creativiteit, sociaal contact en afwisseling – dacht ik eigenlijk: ja, dit klopt wél. Niet omdat het woorden zijn die iedereen wel leuk vindt klinken, maar omdat ik het idee heb dat ze echt weergeven wie ik ben.
Creativiteit
Ik ben niet de creatieveling die de hele dag zit te tekenen of gedichten schrijft, mijn creativiteit zit ‘m in hoe ik denk. Tijdens mijn minor kreeg ik zeven compleet verschillende opdrachten, van een podcast tot een AI-video over de toekomst. En ik vond dat heerlijk. Juist omdat het me dwong om steeds anders te kijken. Niet de makkelijkste route pakken, maar denken: oké, hoe maak ík dit van mij? Hoe vertel ik dit verhaal op een manier die anderen niet verwachten?
Ik vind het leuk om oplossingen te bedenken die net even anders zijn. Dat maakt het voor mij boeiend, en vaak ook voor anderen – omdat ik dingen vaak wat losser of herkenbaarder maak. Geef me een uitdaging en ik zie het als een kans om iets eigens neer te zetten.
Sociaal contact
Ik heb het moeten leren, maar het is misschien wel een van de belangrijkste dingen voor mij. Toen ik als 11-jarige van mijn club in Heiloo overstapte naar Hockeyclub Amsterdam, kwam ik in een wereld terecht die totaal anders was. Van ‘gezellig dorps’ naar de glitter van Amsterdam Zuid. In het begin dacht ik echt: waar ben ik beland? Maar na een paar maanden struggelen – en geloof me, dat deed ik echt – vond ik mijn plek.
Wat ik daar leerde? Dat mensen vaak anders zijn dan je op het eerste gezicht denkt. Die ‘diva’s’ zijn nu mijn beste vriendinnen. Ik voelde me thuis in dat team omdat ik ruimte kreeg om mezelf te zijn én omdat ik leerde open te staan voor wie anderen écht zijn. Inmiddels ken ik bij die club ieder veld, ieder gezicht – het voelt als familie. En dat is precies wat sociaal contact voor mij betekent: échte verbinding, niet oppervlakkig, maar oprecht. Ik voel aan wat er speelt en ik probeer daar iets mee te doen, zonder poespas.
Afwisseling
Ik hou van structuur. Echt waar. Maar niet van sleur. Dus nee, ik hoef niet elke dag iets compleet anders te doen, maar ik moet wel het gevoel hebben dat er beweging in zit. Vrijheid binnen structuur dus. Als je me drie weken lang dezelfde opdracht laat doen, of elke hockeytraining laat herhalen wat we al honderd keer deden, dan haak ik af. Dan denk ik: daar gaan we weer.
Ik herinner me een stage waar ik eindeloos handmatig klanten moest mailen. Steeds hetzelfde mailtje, met alleen een paar woorden anders in de aanhef zodat het persoonlijk leek. Nou, ik verveelde me kapot. Dat is dus niet mijn ding. Ik heb variatie nodig – nieuwe ideeën, nieuwe invalshoeken, ruimte om dingen anders te doen. Zolang ik daarin zelf een beetje kan sturen, ben ik op m’n best.
Naam: Sarah Smit Sibinga
Leeftijd: 22
Geboortedatum: 13-03-2003
Sport: Hockey
Adres: Amsterdam
Connectie met Zoë: Beste vriendin
"Dit is Zo, volgens Saar"
“Als er iemand is die mensen bij elkaar brengt, is Zo het wel. Ze ziet het meteen als iemand zich ongemakkelijk voelt en weet dan precies iets te zeggen of te doen waardoor het luchtiger wordt. Of ze creatief is? Ja, absoluut. Maar tekenen of schilderen? Nee, dat kan ze echt niet hoor. Muzikaal is ze ook niet – die genen zijn duidelijk naar haar zus Britt gegaan.
Zo’s creativiteit zit veel meer in hoe ze denkt. Ze zegt dingen op een manier die gewoon grappig is, zonder dat ze moppen vertelt of zo. Het is gewoon... haar manier van vertellen. Ik moet altijd om haar lachen, ook al bedoelt ze het vaak niet eens als grap.
Ze weet ook altijd iets te verzinnen. Zo was ze geloof ik vorig jaar met HGC – haar nieuwe club – op teamtrip. We speelden vroeger altijd samen bij Amsterdam, dus ik volg HGC nog op Instagram. Op een dag open ik m’n Insta en zie ik ineens het hele team in van die karretjes over een weg in Duitsland scheuren. De één in een Mario-pak, de ander als Donkey Kong. En ik dacht echt: hahaha, wie bedenkt dit nou weer? Ik hoefde niet lang na te denken, want dat kon er maar één zijn: Zoë Alice Admiraal.
Dat is gewoon Zo. Ze verzint iets geks, iets onverwachts – en het werkt nog ook. Maar zet haar niet in een sleur, want dan zie je haar letterlijk leeglopen. Ze heeft ruimte nodig om te bewegen, om dingen op haar manier te doen. Maar wel met een doel. En dan is ze op haar krachtigst, vind ik.”
"Dit is Zo, volgens Britt"
Zoos, mijn lieve kleine zusje. Als ik naar die test kijk, denk ik: ja, dit geeft eigenlijk best een goed beeld van wie jij bent. Maar ja, hoe leg je uit wie jij nou écht bent? Zoos – zoals we haar thuis noemen, of Zowiedepowie – is gewoon... nou ja, gewoon Zoos.
Vanaf jongs af aan was ze al net even anders dan de rest van ons thuis. Niet gek of zo, maar ze had altijd al haar eigen kop. Ze ging de hort op, kon uren voetballen met de jongens uit de klas, was druk en deed dingen gewoon op haar eigen manier. Alles met een beetje extra kleur.
Ik weet nog dat ze een keer thuiskwam met een vakantieverhaal. We zaten allebei op de Paulusschool, een katholieke school. Echt gelovig zijn we niet opgevoed, maar volgens onze ouders moesten we ‘toch iets meekrijgen van het geloof’. Al denk ik nog steeds dat die school gewoon het dichtstbij was, haha. Maar goed, na elke vakantie moest je dus vertellen wat je had gedaan – standaard. En als iets standaard is, dan haakt Zoos af. Dus wat deed zij? Ze gaf er haar eigen draai aan. Ze had een gedicht gemaakt, een soort rap eigenlijk. Niet van hoog niveau natuurlijk (ze was acht), maar het zat vol humor en originaliteit. Toen al kon ze verhalen vertellen op haar eigen creatieve manier.
Wat ik echt bewonder aan haar, is hoe goed ze anderen aanvoelt. Je hoeft niks te zeggen – zij ziet het gewoon. En dan komt ze met zo’n opmerking of een luchtige opmerking waardoor de sfeer meteen beter wordt. Als ik zelf chagrijnig thuiskom, weet zij vaak precies wat ze moet zeggen of doen om me tóch weer aan het lachen te krijgen. Ze is mijn kleine zusje, maar op dat vlak is ze me allang voorbij.
Op creatief vlak zijn we trouwens totaal geen zussen, haha. Ik speel al van jongs af aan piano en gitaar, en ik kan ook best aardig zingen. Zoos... ja, die is muzikaal gezien niet veel verder gekomen dan de triangle in groep 8. Maar dat is helemaal oké. Ze is gek op muziek, maar de muzikale genen zijn haar gewoon misgelopen – sorry meid, ik zeg het met liefde.
Maar creatief is ze dus wél. Alleen op haar manier. Niet met verf of muziek, maar in hoe ze denkt. En ik denk dat ze daarin ook echt anders is dan de rest van onze familie. (En ja, ik reken ons broertje Cas met Downsyndroom dan even niet mee – dat hij anders denkt dan anderen, dat moge duidelijk zijn, haha.)
Een mooi voorbeeld van haar creativiteit vind ik hoe ze is als speelster op het hockeyveld. Zelf hockey ik ook, maar op een lekker laag niveau. Als ik dan naar haar kijk, zie ik een creatieve speelster met het vermogen om zich in de kleinste ruimtes los te draaien. Door haar techniek, maar vooral door haar verrassende oplossingen. Ze speelt op gevoel. Intuïtief. En hoe vaak ik ook zou trainen – dat gevoel, dat talent, dat kun je niet aanleren. Dat hééft ze gewoon.
Wat níét bij haar past? Strakke kaders. Regels die tot op de letter gevolgd moeten worden. Ik herinner me zat momenten waarop ze geïrriteerd of chagrijnig werd omdat iets ‘per se zo moest’ van iemand anders. Dat werkt niet voor haar. Ze heeft ruimte nodig – om te denken, te bewegen, haar creativiteit erin te gooien. Een beetje vrijheid om het op haar manier te doen. Dan komt ze tot leven.
Ik ben haar grote zus, maar eerlijk? Ik leer ook dingen van haar. Hoe ze dicht bij zichzelf blijft. Haar eigen pad volgt. En hoe ze anderen daarin meeneemt, zonder dat ze daar moeite voor hoeft te doen. Dat vind ik misschien nog wel het mooiste aan mijn kleine zusje.
Naam: Britt Bennink
Leeftijd: 29
Geboortedatum: 21-01-1996
Sport: Hockey & Hardlopen
Adres: Amsterdam
Connectie met Zoë: Zus
1. Kritisch denken
In projecten stel ik mezelf vaak de vraag: is dit logisch, klopt dit, en waarom doen we het zo? Ik merk dat ik pas echt tot goede oplossingen kom als ik meerdere perspectieven naast elkaar leg. Zo heb ik tijdens het Tortus-project op school onderzocht hoe we vanuit verschillende niveaus (micro, meso en macro) een strategie konden bepalen. Dat dwong me om verder te kijken dan alleen de klant of het product, en kritisch te blijven op aannames binnen ons eigen plan.
2. Creativiteit
Mijn beste vriendin Saar zei ooit: "Zoë is creatief, maar dan niet in tekenen of muziek – ze bedenkt dingen die niemand anders bedenkt." Dat herken ik. Creativiteit zit voor mij in oplossingen, in ideeën, in het nét even anders doen. Een goed voorbeeld is tijdens de teamtrip naar Duitsland, waar ik het idee bedacht om in Mario- en Donkey Kong-pakken in skelters door het dorp te racen. Het idee bracht niet alleen humor, maar ook verbinding in het team. Ook op platforms zoals Vinted gebruik ik creativiteit: door eigen fotografie en slimme tekst zorg ik dat mijn producten sneller opvallen en verkopen.
3. Nieuwsgierigheid
Ik ben iemand die zich graag afvraagt: hoe werkt dit? Toen we het op school hadden over consumentengedrag, ben ik uit mezelf verder gaan lezen en heb ik podcasts geluisterd over sportmarketing. Niet omdat het moest, maar omdat ik het wilde snappen. Nieuwsgierigheid is voor mij niet alleen kennis willen opdoen, maar ook mensen en situaties beter willen begrijpen – dat geldt ook voor mezelf, zoals ik beschrijf bij mijn zelfsturing.
4. Communiceren
Of het nou op het hockeyveld is, tijdens een presentatie, of in een projectgroep – ik zorg ervoor dat ik helder en menselijk communiceer. Ik voel goed aan wanneer iemand afdwaalt, gespannen is of juist energie nodig heeft. In presentaties pas ik mijn toon aan de groep aan, en in groepsprocessen ben ik vaak degene die bruggen slaat tussen meningen. Mijn communicatie is oprecht, luchtig als het kan, direct als het moet.
5.Samenwerken
Samenwerken is voor mij meer dan taken verdelen. Tijdens projecten voel ik me verantwoordelijk voor hoe iedereen zich voelt in de groep. Ik zoek naar balans en probeer te zorgen dat iedereen mee kan doen. In mijn familie en vriendinnengroep ben ik vaak de schakel – degene die mensen verbindt, uitnodigt of aanzet tot gesprek. Datzelfde gebeurt op het hockeyveld: ik zie mezelf daar als een verbindende speelster, zowel in spel als in sfeer.
6. Leiderschap
Een concreet moment waarin ik leiderschap liet zien, was tijdens mijn stage. Ik moest daar een onderzoek leiden met drie collega’s, die allemaal ouder waren dan ik. Dat vond ik spannend – ik twijfelde of ze me serieus zouden nemen. Toch pakte ik het op door te plannen, taken te verdelen en ook hun werk te bekijken en feedback te geven. Ik leerde om te durven sturen, regelmatig te checken, en vooral te overleggen. Sindsdien voel ik me zekerder als ik een groep moet aansturen.
7. Initiatief nemen
Ik neem graag initiatief, vooral als ik zie dat er iets mist. Dat zie je bijvoorbeeld terug in hoe ik zelf een afspraak maakte met een psycholoog – een moeilijke maar belangrijke stap. Ik wachtte niet tot iemand anders het voor me regelde. Ook in projecten durf ik mijn ideeën te delen of een andere richting voor te stellen, en ben ik vaak degene die begint met de eerste opzet. Mijn energie zorgt ervoor dat dingen in beweging komen.
8. Doorzettingsvermogen
Tijdens mijn stage kwam ik in een compleet nieuwe wereld terecht. Geen ervaring, alles nieuw. Ik voelde stress, twijfels, wilde zelfs stoppen. Toch ben ik gebleven, heb ik geobserveerd, gekopieerd en me aangepast. Dat was zwaar, maar ook leerzaam. Door vol te houden, vond ik mijn plek én ruimte voor mijn eigen stijl. Hetzelfde geldt op het hockeyveld: ook als het niet loopt, zet ik door – voor het team en voor mezelf.
9. Commercieel bewustzijn
Op Vinted merkte ik dat ik door betere fotografie en slimme teksten meer kon verkopen. Dat was een les in doelgroepdenken. Nu, bij het project voor Tortus, pas ik dat commercieel denken veel breder toe: ik onderzoek hoe het bedrijf omzet kan verhogen via strategie, doelgroepen en positionering. Ik leer hoe ik commerciële kansen kan zien én onderbouwen, altijd met oog voor klant en context.
10. Aanpassingsvermogen
Toen ik begon bij het Health Development Institute had ik nul werkervaring. Alles voelde vreemd en overweldigend. Ik wist niet wat ik moest doen of zeggen. Toch ben ik gebleven. Ik keek, luisterde, observeerde. En langzaam maar zeker vond ik een manier om me aan te passen, zonder mezelf te verliezen. Vanuit die basis durfde ik ook mijn eigen creatieve werkwijze toe te voegen. Aanpassen was eerst overleven, daarna werd het groeien.
11. Zelfsturing
Niemand vertelde mij dat ik naar een psycholoog moest. Dat heb ik zelf besloten. Omdat ik merkte dat ik mezelf beter wilde leren kennen. Ik wilde begrijpen waarom ik emoties vermijd, waarom ik dingen weglach. Dat besluit zegt voor mij alles over zelfsturing: ik wacht niet tot iemand anders het voor me regelt. Ik wil zelf werken aan wie ik ben – als mens én als toekomstig professional.
12. Verantwoordelijkheidsbesef
Ik voel me verantwoordelijk in bijna elke setting waarin ik zit. Op het hockeyveld wil ik mijn taak goed uitvoeren, maar ook dat het team als geheel draait. Binnen de familie voel ik me verantwoordelijk voor de sfeer, de verbinding. En in projecten wil ik dat we als groep slagen. Ik neem mijn rol serieus, niet omdat iemand dat zegt, maar omdat ik wil bijdragen aan het grotere geheel.
Samenvattend
Deze skills zijn geen losse trucjes – ze vormen samen hoe ik werk, leer en leef. Ze zitten in hoe ik sport, samenwerk, denk en voel. Sommige vaardigheden, zoals zelfsturing en leiderschap, heb ik door ervaring echt moeten ontwikkelen. Andere, zoals samenwerken en creatief denken, zitten er al langer in. Door te reflecteren merk ik hoe deze skills samenkomen in wie ik nu ben – en in wie ik wil worden.
CE-skills: Mijn ontwikkeling in de praktijk
"Groei bij HDI: Mijn Stagereis"
Bij het Health Development Institute
Van start tot groei: een reflectie op mijn stageperiode
De afgelopen vijf maanden bij het Health Development Institute (HDI) waren een reis vol leren, ontdekken en groeien. Dit was mijn eerste echte werkervaring, een stap die ik met gezonde spanning zette. Werken bij HDI, een organisatie die zich richt op het verbeteren van de leefstijl en motorische ontwikkeling van kinderen, bood mij de kans om mijn vaardigheden te testen en uit te breiden. In dit verslag kijk ik terug op wat ik heb gedaan, de uitdagingen die ik tegenkwam, en vooral de lessen die ik leerde.
Het begin: leren om hulp te vragen
Aan het begin van mijn stage worstelde ik met een innerlijke overtuiging dat hulp vragen betekende dat ik iets niet goed kon. Ik vond het moeilijk om feedback te ontvangen en om hulp te vragen wanneer ik vastliep. In mijn hoofd stond feedback gelijk aan falen, een teken dat ik mijn werk niet goed deed. Maar al snel leerde ik dat deze gedachte niet klopte. Feedback, zo ontdekte ik, is juist een waardevol cadeau. Het is een kans om te leren en te groeien, en het heeft mijn werk alleen maar beter gemaakt.
Mijn projecten: een kijkje in mijn werk
Een groot deel van mijn stage draaide om het werken aan uiteenlopende projecten. Elk project bracht zijn eigen uitdagingen en leermomenten met zich mee, maar samen hebben ze mijn ontwikkeling enorm versneld.
Concurrentieanalyse en strategisch adviesrapport
Een van de eerste projecten die ik oppakte, was het schrijven van een concurrentieanalyse. Dit rapport was bedoeld om de marktpositie van HDI te versterken en strategische aanbevelingen te doen. Het was een uitgebreide opdracht waarbij ik moest analyseren hoe HDI zich onderscheidt van andere organisaties, zoals de GGD Jeugdmonitor en JOGG. Tijdens dit proces leerde ik om zakelijk te schrijven, kritisch te denken en data op een heldere manier te presenteren. Wat begon als een overweldigende opdracht, werd uiteindelijk een product waar ik trots op ben.
Schrijven van een blog over leefstijl
Een ander project was het schrijven van een blog over beweging, schermtijd en voeding. Het doel was om complexe gegevens toegankelijk te maken voor ouders, scholen en beleidsmakers. Dit betekende dat ik wetenschappelijke data moest vertalen naar begrijpelijke taal en visueel aantrekkelijk moest maken. Het schrijven van deze blog liet me zien hoe belangrijk het is om je boodschap af te stemmen op je doelgroep en helder te communiceren.
Interview met Gymmeester Daan
Eén van mijn favoriete projecten was het interview met Daan Verver, beter bekend als Gymmeester Daan. Hij heeft een grote sociale media-aanhang en is een belangrijke ambassadeur voor bewegen. Ik koos ervoor om hem via Instagram te benaderen, wat mij uit mijn comfortzone haalde, maar uiteindelijk een persoonlijke connectie opleverde. Na een uitgebreid interview verwerkte ik de inhoud in een artikel dat niet alleen informatief was, maar ook inspirerend. Dit project leerde me hoe belangrijk het is om flexibel en creatief te zijn in klantcommunicatie.
Testimonials verzamelen
Ik kreeg ook de verantwoordelijkheid om testimonials van klanten te verzamelen, wat essentieel is voor de geloofwaardigheid van HDI. Door zorgvuldig klanten te selecteren en op een persoonlijke manier contact op te nemen, slaagde ik erin 30 reacties te verzamelen. Uiteindelijk koos ik de zes meest representatieve verhalen en werkte ze uit tot krachtige testimonials. Dit project liet me zien hoe belangrijk authenticiteit is en hoe kritisch nadenken kan helpen om kwaliteit boven kwantiteit te stellen.
Handleiding voor de MQ Scan
Het schrijven van een handleiding voor de MQ Scan was een uitdaging die me veel leerde over klantgericht denken. Ik testte de handleiding met mensen buiten HDI om er zeker van te zijn dat de instructies duidelijk waren. Het was een proces van continu verbeteren op basis van feedback. Ik ontdekte hoe belangrijk structuur, taalgebruik en lay-out zijn om een handleiding effectief en toegankelijk te maken.
YouTube-video’s over banen ombouwen
Een ander creatief project was het maken van YouTube-video’s om klanten te helpen met praktische vragen over het ombouwen van banen. Samen met collega’s plande ik de opnames, schreef een script en zorgde dat de video’s binnen de beschikbare tijd werden opgenomen. Dit project benadrukte het belang van samenwerking, planning en het omgaan met onverwachte uitdagingen.
Vertaling van verwerkingsovereenkomst
Tot slot kreeg ik de kans om een verwerkingsovereenkomst te vertalen naar het Engels. Wat eerst een simpele vertaalopdracht leek, bleek een intensief proces waarbij ik ook juridische termen en context moest begrijpen. Dit project heeft mijn commercieel bewustzijn en aandacht voor detail verder aangescherpt.
Belangrijke lessen
Hoewel mijn taken en projecten divers waren, zijn er een paar lessen die eruit springen als meest waardevol:
Feedback is geen vijand, maar een vriend
Een van de grootste inzichten die ik heb opgedaan, is dat feedback je niet kleinmaakt, maar je juist sterker maakt. Het gaf me een nieuw perspectief en zorgde ervoor dat ik mijn werk naar een hoger niveau kon tillen. Het voelde als een overwinning om te zien hoe mijn eerste versies transformeerden in professionele eindproducten dankzij de input van collega’s.
Fouten maken mag
Ik kwam binnen met de overtuiging dat fouten maken betekent dat je niet goed genoeg bent. Maar mijn collega’s lieten me zien dat fouten juist een teken zijn dat je iets nieuws probeert en dat je aan het leren bent. Deze les heeft me geholpen om perfectionisme los te laten en te groeien.
Aanpassingsvermogen is een kracht
Of het nu ging om een last-minute wijziging in een project of technische tegenslagen tijdens opnames, ik leerde dat aanpassingsvermogen essentieel is. Flexibel blijven en creatieve oplossingen bedenken hielp me om altijd vooruit te blijven gaan, zelfs als dingen niet volgens plan verliepen.
Communicatie is cruciaal
Van het schrijven van blogs tot het samenwerken met collega’s, ik ontdekte hoe belangrijk heldere communicatie is. Door mijn boodschap aan te passen aan mijn publiek, kon ik effectiever samenwerken en betere resultaten behalen.
Mijn stage bij HDI was een reis van persoonlijke en professionele groei. Ik kwam binnen met zenuwen en hoge verwachtingen van mezelf, maar ik ga weg met zelfvertrouwen, nieuwe vaardigheden en waardevolle inzichten. Ik ben trots op wat ik heb bereikt en dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen. Deze ervaring heeft me niet alleen voorbereid op mijn volgende stappen, maar heeft me ook laten zien dat leren en groeien de kern zijn van succes.
